Sejarah Pembentukan Rukun Negara

Kedatangan Inggeris dan dasar-dasar imigrasi liberal yang diperkenalkan telah menukar corak dan bentuk kehidupan masyarakat negara ini. Kerajaan Inggeris telah menggalakkan kemasukan buruh-buruh dari negara China dan India untuk bekerja di lombong-lombong bijih timah dan ladang-ladang getah milik mereka serta menggalakkan berniaga di pekan-pekan.

Di bawah dasar pecah perintah kerajaan Inggeris telah memisahkan penempatan dan bidang pekerjaan ketiga-tiga kaum secara berasingan. Kebanyakan orang Melayu dibiarkan terus tinggal di kampung-kampung tradisional dan meneruskan pekerjaan sebagai petani dan nelayan. Orang-orang Cina pula ditempatkan di sektor perlombongan dan berniaga. Inggeris menempatkan orang-orang India di ladang-ladang getah milik mereka sebagai pekerja ladang. Hanya sebilangan kecil orang-orang India yang mengusahakan pekerjaan lain di pekan-pekan.

Dasar pecah perintah Inggeris juga telah memisahkan ketiga-tiga kaum yang terdapat di negara ini daripada bidang pendidikan. Orang-orang Melayu digalakkan bersekolah dalam aliran Melayu sekadar dapat membaca dan mengira. Kaum Cina dibiarkan meneruskan sistem pendidikan aliran Cina yang dibawa terus daripada negara asal mereka. Kaum India juga mengadakan pendidikan dalam aliran Tamil. Bahasa pengantar  dan kurikulum juga berpandukan daripada negara asal mereka. Ketiga-tiga kaum ini tidak berpeluang untuk berinteraksi dan mengenali antara satu sama lain kerana dipisahkan melalui jurang pendidikan dan penempatan. Hanya anak-anak golongan elit sahaja yang berpeluang bersekolah di sekolah-sekolah aliran Inggeris yang ditubuhkan oleh penjajah. Keadaan ini berterusan sehingga negara mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957.

Tahun 1956, iaitu setahun sebelum kemerdekaan, kekacauan telah berlaku di Pulau Pinang semasa majlis pemberian taraf Bandaraya kepada Pulau Pinang. Perbalahan yang sama turut berlaku di Pangkor 1960, Bukit Mertajam 1966 dan sekali lagi di Pualau Pinang 1967. Peristiwa kekacauan ini hanya berlaku secara kecil-kecilan sahaja. Langkah dan usaha yang serius bagi membendung rusuhan kaum hanya dimulakan pihak kerajaan setelah kejadian rusuhan kaum yang serius berlaku pada peristiwa berdarah 13 Mei 1969. Akibat daripada peristiwa ini, kerajaan telah mengambil langkah tegas serta jangka panjang untuk mencari satu formula bagi mengatasi masalah tersebut supaya tidak berulang.

Berikutan itu, Majlis Perundangan Negara telah ditubuhkan oleh Pengarah MAGERAN di bawah Undang-undang Darurat yang diwartakan pada 29 Januari 1970. Anggota-anggota Majlis Perundangan Negara terdiri daripada seorang Pengerusi ( Allahyarham Tun Abdul Razak bin Hussein merangkap Pengarah MAGERAN ), tiga orang menteri (Allahyarham Tun Dr. Ismail bin Dato' Abdul Rahman, mendiang Tun Tan Siew Sin dan Tun V.T Sambanthan ), wakil-wakil kerajaan negeri dan wakil-wakil daripada parti politik. Majlis ini juga mempunyai wakil-wakil daripada tokoh agama, badan-badan profesional, perkhidmatan awam, kesatuan sekerja, wartawan, persatuan guru-guru dan wakil kumpulan-kumpulan kecil.

Mesyuarat pertamanya telah diadakan pada 27 Januari 1970, dipengerusikan Pengarah MAGERAN, Allahyarham Tun Haji Abdul Razak bin Hussein. Setelah berbincang serta mengkaji sedalam-dalamnya selama beberapa bulan, Majlis Perundingan Negara telah merumus bahawa satu ideologi yang mampu mengatasi garis pemisah antara kaum perlu diwujudkan di negara ini. Berdasarkan keputusan tersebut, maka lahirlah Rukun Negara yang telah diisytiharkan oleh Yang di-Pertuan Agong Ke-Empat pada 31 Ogos 1970, iaitu sempena ulang tahun ke-13 kemerdekaan Malaysia.

Setiap warganegara Malaysia hendaklah menjadikan Rukun Negara sebagai ters dan landasan hidup bermasyarakat di negara ini. Rukun Negara diwujudkan untuk menyemai nilai-nilai murni seperti nilai keagamaan, kesetiaan kepada raja dan negara, kepatuhan kepada perlembagaan, kedaulatan undang-undang serta membentuk masyarakat yang mengamalkan nilai kesopanan dan kesusilaan.

Ruku Negara juga menjadi pendoman kepada seluruh rakyat Malaysia yang berbilang kaum ke arah pembentukan perpaduan nasional dan menjamin kesejahteraan masyarakat. Seterusnya melahirkan sebuah negara bangsa Malaysia yang bersatu padu, demokratik, adil, liberal dan saintifik tanpa mengira keturunan dan kepercayaan.

Prinsip-prinsip yang terkandung di dalam Rukun Negara adalah jelas merupakan kunci kepada masyarakat majmuk negara ini untuk memelihara serta mengekalkan keharmonian dan perpaduan kaum demi kesejahteraan rakyat dan kemakmuran negara. Perpaduan dan penyatuan rakyat amat penting dalam usaha kerajaan membangunkan negara dan rakyat. Melalui Rukun Negara, semua lapisan rakyat tanpa mengira kaum dan agama dapat berpegang kepada satu ideologi yang dapat dijadikan sebagai amalan dan etika kehidupan seharian mereka. Rukun Negara amalan hidup rakyat Malaysia.