Sejarah Pembentukan Rukun Negara
Kedatangan Inggeris dan
dasar-dasar imigrasi liberal yang diperkenalkan telah menukar corak dan bentuk
kehidupan masyarakat negara ini. Kerajaan Inggeris telah menggalakkan kemasukan
buruh-buruh dari negara China dan India untuk bekerja di lombong-lombong bijih
timah dan ladang-ladang getah milik mereka serta menggalakkan berniaga di
pekan-pekan.
Di bawah dasar pecah
perintah kerajaan Inggeris telah memisahkan penempatan dan bidang pekerjaan
ketiga-tiga kaum secara berasingan. Kebanyakan orang Melayu dibiarkan terus
tinggal di kampung-kampung tradisional dan meneruskan pekerjaan sebagai petani
dan nelayan. Orang-orang Cina pula ditempatkan di sektor perlombongan dan
berniaga. Inggeris menempatkan orang-orang India di ladang-ladang getah milik
mereka sebagai pekerja ladang. Hanya sebilangan kecil orang-orang India yang
mengusahakan pekerjaan lain di pekan-pekan.
Dasar pecah perintah
Inggeris juga telah memisahkan ketiga-tiga kaum yang terdapat di negara ini
daripada bidang pendidikan. Orang-orang Melayu digalakkan bersekolah dalam
aliran Melayu sekadar dapat membaca dan mengira. Kaum Cina dibiarkan meneruskan
sistem pendidikan aliran Cina yang dibawa terus daripada negara asal mereka.
Kaum India juga mengadakan pendidikan dalam aliran Tamil. Bahasa pengantar
dan kurikulum juga berpandukan daripada negara asal mereka. Ketiga-tiga
kaum ini tidak berpeluang untuk berinteraksi dan mengenali antara satu sama
lain kerana dipisahkan melalui jurang pendidikan dan penempatan. Hanya
anak-anak golongan elit sahaja yang berpeluang bersekolah di sekolah-sekolah
aliran Inggeris yang ditubuhkan oleh penjajah. Keadaan ini berterusan sehingga
negara mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957.
Tahun 1956, iaitu setahun
sebelum kemerdekaan, kekacauan telah berlaku di Pulau Pinang semasa majlis
pemberian taraf Bandaraya kepada Pulau Pinang. Perbalahan yang sama turut
berlaku di Pangkor 1960, Bukit Mertajam 1966 dan sekali lagi di Pualau Pinang
1967. Peristiwa kekacauan ini hanya berlaku secara kecil-kecilan sahaja.
Langkah dan usaha yang serius bagi membendung rusuhan kaum hanya dimulakan
pihak kerajaan setelah kejadian rusuhan kaum yang serius berlaku pada peristiwa
berdarah 13 Mei 1969. Akibat daripada peristiwa ini, kerajaan telah mengambil
langkah tegas serta jangka panjang untuk mencari satu formula bagi mengatasi
masalah tersebut supaya tidak berulang.
Berikutan itu, Majlis
Perundangan Negara telah ditubuhkan oleh Pengarah MAGERAN di bawah
Undang-undang Darurat yang diwartakan pada 29 Januari 1970. Anggota-anggota
Majlis Perundangan Negara terdiri daripada seorang Pengerusi ( Allahyarham Tun
Abdul Razak bin Hussein merangkap Pengarah MAGERAN ), tiga orang menteri
(Allahyarham Tun Dr. Ismail bin Dato' Abdul Rahman, mendiang Tun Tan Siew Sin
dan Tun V.T Sambanthan ), wakil-wakil kerajaan negeri dan wakil-wakil daripada
parti politik. Majlis ini juga mempunyai wakil-wakil daripada tokoh agama,
badan-badan profesional, perkhidmatan awam, kesatuan sekerja, wartawan,
persatuan guru-guru dan wakil kumpulan-kumpulan kecil.
Mesyuarat pertamanya
telah diadakan pada 27 Januari 1970, dipengerusikan Pengarah MAGERAN,
Allahyarham Tun Haji Abdul Razak bin Hussein. Setelah berbincang serta mengkaji
sedalam-dalamnya selama beberapa bulan, Majlis Perundingan Negara telah merumus
bahawa satu ideologi yang mampu mengatasi garis pemisah antara kaum perlu
diwujudkan di negara ini. Berdasarkan keputusan tersebut, maka lahirlah Rukun
Negara yang telah diisytiharkan oleh Yang di-Pertuan Agong Ke-Empat pada 31 Ogos
1970, iaitu sempena ulang tahun ke-13 kemerdekaan Malaysia.
Setiap warganegara
Malaysia hendaklah menjadikan Rukun Negara sebagai ters dan landasan hidup
bermasyarakat di negara ini. Rukun Negara diwujudkan untuk menyemai nilai-nilai
murni seperti nilai keagamaan, kesetiaan kepada raja dan negara, kepatuhan
kepada perlembagaan, kedaulatan undang-undang serta membentuk masyarakat yang
mengamalkan nilai kesopanan dan kesusilaan.
Ruku Negara juga menjadi
pendoman kepada seluruh rakyat Malaysia yang berbilang kaum ke arah pembentukan
perpaduan nasional dan menjamin kesejahteraan masyarakat. Seterusnya melahirkan
sebuah negara bangsa Malaysia yang bersatu padu, demokratik, adil, liberal dan
saintifik tanpa mengira keturunan dan kepercayaan.
Prinsip-prinsip yang
terkandung di dalam Rukun Negara adalah jelas merupakan kunci kepada masyarakat
majmuk negara ini untuk memelihara serta mengekalkan keharmonian dan perpaduan
kaum demi kesejahteraan rakyat dan kemakmuran negara. Perpaduan dan penyatuan
rakyat amat penting dalam usaha kerajaan membangunkan negara dan rakyat.
Melalui Rukun Negara, semua lapisan rakyat tanpa mengira kaum dan agama dapat
berpegang kepada satu ideologi yang dapat dijadikan sebagai amalan dan etika
kehidupan seharian mereka. Rukun Negara amalan hidup rakyat Malaysia.